Паводле Г. Патаніну працэдура камлання ў камоў розная. І сама дзеянне разнастайнае, і песні, і багі, якіх кам заклікае. Відаць, склад дружыны духаў залежыць ад таго, да якога пакалення прыналежыць шаман, ад яго роднасных адносін. Усякая костка (сеок) мае свайго бога і камлае яму. Толькі Ульгень і Эрлік багі агульныя для ўсіх алтайцаў.
Камы заклікаюць і сваіх памерлых бацькоў як духаў. Калі кам ажэніцца, то ён заклікае і тых духаў, якіх жонка прывядзе з сабой. Таму дружына духаў у кама быццам пасаг: часткай яна складаецца з які дастаўся ў спадчыну, часткай набываецца новымі роднаснымі сувязямі.
Гледзячы па бажаству, да якога звяртаюцца з малітвай ці ахвярай, працэдура камлання бывае розная. Яна павінна адлюстраваць паездку шамана са сваёй дружынай духаў да далёкага жылля бажаства.
Калі гэтае бажаство жыве на нябёсах, напрыклад, Ульгень, то містэрыя кама павінна навочна адлюстраваць вандраванне на неба, прычым шаману прыходзіцца, як па прыступках усходаў, пераходзіць з аднаго неба на іншае, пакуль ён не дасягне апошняга неба. Калі боства жыве пад зямлёй, як, напрыклад, Эрлік, то містэрыя паказвае, як шаман спускаецца ў падземнае царства.
Калі шаман ударае ў бубен, духі накіроўваюцца да яго. Адны з іх пранікаюць у бубен, іншыя размяшаюцца на рытуальным уборы, трэція, самыя галоўныя, усяляюцца ў самога шамана, які ўбірае іх у сябе глыбокім уздыхам. Так бубен і рытуальная адзежа шамана ажываюць падчас камлання ўсімі сваімі часткамі і дэталямі.
Home | Articles
January 19, 2025 19:04:20 +0200 GMT
0.010 sec.
