Цікавая заканамернасць, якую часта назіраюць служкі традыцыйнага для бурат культу - людзі, якія прапрацавалі ў сілавых структурах, становяцца шаманамі. Наш герой - таму сведчанне. Ці ёсць у гэтым нейкі божы промысел - невядома. Але на пытанне, ці можна неяк суаднесці кар'еру і шаманскі дар, Эдуард Махутаў кажа, што гэта рэчы несуадносныя. Ні адна самая высокая пасада на гэтай зямлі не параўнаецца з вышэйшым прызначэннем шамана.
Незвычайны супрацоўнік
Яго абралі яшчэ з зыбкі. Шэсцьдзесят гадоў таму дзед-шаман, які не чакаў душы ў сваім маленечкім сямімесячным унуку, практычна не спускаў з рук маленькага чалавечка, які прыйшоў у гэты свет раней часу. У гэты момант свайго несвядомага жыцця Эдуард Махутаў і атрымаў свой дар. Не верыць дагэтуль у шаманскія прыметы, ён аддаў шмат гадоў адной з самых празаічных і нялёгкіх прафесій - міліцыянера. Аднак гэта не зацямніла дару звыш.
- Я ж да дванаццаці гадоў гуляў з Німі, людзьмі з таго свету, бачыў іх побач з сабой. Яны былі для мяне такімі ж дзецьмі…, - успамінае Махутаў моманты свайго на першы погляд звычайнага і ў той жа час асаблівага вясковага дзяцінства ў сяле Вулей Асінскага раёна Іркуцкай вобласці.
Усё, што адбывалася, не палохала дзіця. Ён нібы адчуваў заступніцтва продкаў, якія рыхтавалі яго да нечага. У часы камсамольскай маладосці, службы ў міліцыі Махутаў адышоў ад таго, што адбывалася ў дзяцінстве. У органах ён зрабіў прыстойную кар'еру. Прычым пачынаў з шараговага міліцыянера. У савецкую бытнасць многія верылі ў светлую будучыню, камунізм, але толькі не ў Бога. А ўжо шаманізм увогуле звалі перажыткам. Старыя паціху маліліся, заклікаючы да продкаў. Гэта выклікала ў моладзі, і ў тым ліку і ў Эдуарда, здзіўленне.
Пры гэтым яго дар усё роўна праяўляў сябе. Блізкіх, сяброў і калегаў дзівілі яго здольнасці.
- Ён часта да мяне чапляўся: дай табе масаж зраблю... Я яшчэ адмахвалася ад яго, - усміхаецца жонка Вера Жыгжытаўна. Яна была сведкам таго, што яе муж сапраўды мог вылечваць, сам не ведаючы, як гэта ў яго выходзіць. Прычым, цудадзейная энергетыка патрабавала выйсця - у яго пачыналі распухаць і хварэць рукі, калі будучы шаман доўга не лячыў.
На парозе смерці - да новага жыцця
Цяпер Махутаў каго толькі не вылечвае: і анкалагічных хворых, і алкаголікаў… Звяртаюцца да яго не толькі з Бураціі, але і іншых рэгіёнаў і нават краін. Яго жонка іранізуе: зараз - то яна да яго з просьбамі «палячыць» прыстае. Ды толькі часу ў мужа не хапае.
- Так марыў на пенсіі паляжаць з кніжкай на дачы, а выйшла, што наадварот яшчэ больш актыўнае жыццё пачалося, - кажа шаман.
Моцны шаманскі кліч нагнаў яго якраз пасля заканчэння службы ў міліцыі ў 1995 годзе. Тады выйшаў на пенсію з самавітай пасады ў МУС РБ у званні маёра. І тут яго род сталі пераследваць няшчасці. Ніхто не падазраваў, што прычынай усіх хвароб, праблем і нават смерцяў у родзе было запатрабаванне ў шамане. Так, у сярэдзіне 90-х трагічна загінуў ягоны брат Генадзь. Восем гадоў ішла чорная паласа... Самога Эдуарда Мікалаевіча разбіў інсульт. Яму далі другую групу інваліднасці. Урачы разводзілі рукамі, не ў сілах растлумачыць прычыны хваробы. Пасля здзяйснення абраду прысвячэння ўсе праблемы як рукой зняло.
Шаман кажа, што адразу ж адчуў сілу. Але гэты новы этап жыцця прыйшлося пачаць з нуля. У яго спачатку не было настаўнікаў, здольных растлумачыць неспасціжнае. Махутаў нават бурацкую мову не ведаў на належным узроўні і таму ўзмоцнена вучыўся. Гісторыю шаманізму спасцігаў разам з вядомым вучоным, доктарам гістарычных навук Тарасам Міхайлавым, якому вельмі ўдзячны.
- Стаўшы шаманам, я стаў па-новаму буратам, - прызнаецца Махутаў.
Ён працягнуў навучанне ў Манголіі. У рэшце рэшт, ён стаў Поўнатытулаваным шаманам - кавалём, прайшоўшы дзевяць шаманскіх прысвячэнняў.
У свецкім жыцці, будучы чалавекам у форме, ён шмат гадоў дапамагаў людзям па абавязку службы. Стаўшы шаманам, ён працягваў гэтую нялёгкую службу. Толькі ўжо на іншым узроўні. У ягонай прыёмнай сядзяць розныя людзі. Многіх нацыянальнасцей, рознага ўзросту, сацыяльнага становішча.
- Нікому адмовіць я не магу, які б чалавек не быў. Галоўнае, каб ён прыйшоў з верай, а не з-за цікавасці. Калі хтосьці спатыкнуўся, то трэба яму дапамагчы падняцца, не таптаць яго далей, - упэўнены Махутаў.
Усіх турбуюць звычайныя мірскія праблемы - праца, грошы, асабістае жыццё. Нярэдка прыходзяць і тыя, хто просіць блаславення ў выкананні не зусім чыстых намераў.
- Такія людзі бываюць... Адразу відаць, навошта яны прыйшлі. Я магу іх выслухаць, але ў маіх зносінах з вышэйшымі сіламі ўпадабаю паказаць ім правільны кірунак. Потым яны самі прыходзяць і дзівяцца, што змяніліся да лепшага, - запэўнівае Махутаў.
Звяртаюцца да яго і былыя калегі - міліцыянеры, якія кажуць, што цяпер усё разумеюць, успамінаючы незвычайныя здольнасці іх былога калегі, якія дзівяць іх у мінулым.
Home | Articles
January 19, 2025 19:12:34 +0200 GMT
0.008 sec.
