Вечнае Неба называюць Айцом. Гэта сам «прынцып відавочнасці, бачання які бачыць», які ляжыць у аснове ўніверсума, і, які расчыняецца ў кожнай жывой істоце. Неба - гэта той, хто бачыць сам сябе, гэта адзіны бясконцы і неспасціжны ў сваёй відавочнасці розум. Гэта сусветнае "Я". Неба гэта гэтак жа «крыштальны купал» светабудовы, які нясе мноства зорак і планет, і вызначае заканамернасці іх узаемадзеяння Гэта таксама істоты, якія насяляюць нябесныя мясціны, якіх людзі завуць Бажаствамі ці анёламі.
Тое, «што», бачыць гэты Розум, любая аб'ектыўная дадзенасць, называецца Маці - Зямлёй. Гэта патэнцыя любой прадметнай дадзенасці пазнання, і магчымасць творчай актыўнасці Неба, якая ўспрымаецца людзьмі як эвалюцыя. Гэта сусветнае "Ты". Маці-Зямля гэта таксама наша родная планета, гіганцкая жывая істота, якая падтрымлівае сваёй энергіяй кожнага са сваіх насельнікаў.
Неба і Зямля ўзаемадзейнічаюць з дапамогай свайго касмічнага танца - часу. Кіруючы законамі часу, Бурхан, Вечнае Боства, Вялікі Уладыка, праяўляе сваю спантанную прыроду ў жывых істотах. Для кожнага з іх час з'яўляецца яго лёсам, няўхільным законам. Праз законы часу чалавек ствараецца, развіваецца і знішчаецца. У чалавека ёсць магчымасць спасцігнуць сутнасць гэтых законаў, і бездакорным чынам выканаць волю Бога. Стаўшы сведкам таго, над чым час няўладны, розум чалавека вяртаецца ў свой першапачатковы стан, неаддзельны ніякімі абставінамі ад Бога. Жывыя істоты нараджаюцца, паміраюць і нараджаюцца зноў сярод аднаго з шасці відаў перараджэнняў, паводле тых дзеянняў, якія яны здзяйсняюць. Гэты паток бесперапынных перараджэнняў называецца шасцю дарогамі. Свядомасць асобна ўзятай істоты ў той ці іншай ступені аддзелена ад Неба, ад ісціны ад таго, што ёсць, яго жаданнямі, тым, што яму хацелася б ці тым, што яму не падабаецца.
Home | Articles
January 19, 2025 19:06:00 +0200 GMT
0.006 sec.
