Մեծ ասկետների, մարգարեների և սրբերի մեծ մասը, որոնք հայտնի են տարբեր հոգևոր ավանդույթներով, սելեստիալներ են, որոնք մարմնավորված են մարդկային մարմիններում: Հոգիներն իջնում են երկնքից և ապրում մարդկային մարմիններում: Նրանք դա անում են, որպեսզի դիվերսիֆիկացնեն իրենց խաղում դերերը՝ հանդես գալ որպես իրենց ղեկավարած մարդկանց: Մարդկային աշխարհում ժամանակն ավելի արագ է անցնում, ինչը հնարավորություն է տալիս որոշ դասերի միջով անցնել ավելի արագ, քան հնարավոր է դրախտում։ Մարդկային աշխարհում շատ ավելի շատ տառապանք կա, քան երկնային աշխարհներում: Այստեղ աստվածների համար հատկապես կարևոր դասեր են այն դասերը, որոնք կապված են կյանքից ինտենսիվ դրական փորձառություններ ստանալու հոգիների սովորության դեմ հակաթույնի զարգացման հետ: Հաճույքի բուն փաստը չի դատապարտվում։ Աստված ցանկանում է, որ բոլոր կենդանի էակները զերծ լինեն տառապանքից: Այնուամենայնիվ, առանց ջանքերի երանություն ստանալու սովորությունը, որը բնորոշ է շատ հոգիների և կրոնական գործունեությամբ զբաղվող մարդկանց, այս էակի ներուժը սահմանափակող գործոն է: Ինչ-որ մեկի օգտին ինչ-որ բան անելու ունակությունը, չնայած սեփական տառապանքին, միջոց է զարգացնելու մասնակցությունը Աստծո՝ Արարչի կամքին: Հոգևոր գործողություններ կարող են լինել այնպիսիք, որոնք դրդված են ոչ միայն սեփական, այլև այլ կենդանի էակների բարիքներով: Քանի որ սեփական շահերը, դրանք բավարարելու ցանկությունը համապատասխանաբար բավականին սահմանափակ են, իսկ նրանց բավարարվածության հետ կապված ուրախությունը խիստ սահմանափակ է (հնարավոր չէ ավելի շատ ուտել, քան ստամոքսը կարող է պահել): Մինչդեռ ուրիշների օգտին կամ ի փառս դրախտի գործերից բավարարվելը համապատասխանաբար սահմաններ չունի, և այն ճանապարհն է, որը կարող է իսկապես զորեղ դարձնել մարդու ուրախությունը:
Այն անձնազոհությունը, որ ցուցաբերում են հոգևոր էակները, երբ մարմնավորվում են ստորին աշխարհներում՝ իրենց բնակիչներին գործնական օգնության և կրթության նպատակով, նրանց կատարյալ ալտրուիզմի ձև է: Համապատասխանաբար, սեփական հավատքին նվիրվածության և երկրի վրա իմաստուն կյանքի համար վարձատրությունը դրախտում լինելն է իմաստուն դաստիարակներով հասարակության մեջ, այնպիսի պայմաններում, որտեղ չկա տառապանք:
Շամանիզմը կոչվում է սև հավատք: Քանի որ հավատքը գոյատևման հիմնական հնարավորությունն է այս աշխարհում, որտեղ տգիտությունը միշտ գերազանցում է մարդկային գիտելիքներին:
Home | Articles
January 19, 2025 18:57:48 +0200 GMT
0.010 sec.
